Bram van Velde 1895-1981

Bram van Velde (1895-1981) kwam uit een arbeidersgezin van vier kinderen. Bram en broer Geer werden kunstschilder, zus Jacoba romanschrijfster en vertaalster. Op zijn twaalfde jaar ging Bram werken bij een firma voor woninginrichting om in de behoeften van de familie te voorzien. Hij was een natuurtalent, kopieerde al vroeg de oude meesters en decoreerde meubels en lampenkappen voor zijn firma. Zijn werkgever had oog voor zijn grote talent en stimuleerde hem zich verder te ontwikkelen. Met diens steun vertrok Bram naar Duitsland en vestigde zich in de kunstenaarskolonie van Worpswede. Hier maakte hij behalve een aantal schilderijen in expressionistische stijl zijn eerste litho - een zelfportret. Het verscheen in een uitgave van de kunstenaarskolonie in een oplage van 500 exemplaren. In 1925 gaat Bram van Velde naar Frankrijk. Hij verblijft afwisselend in Parijs, op Corsica en Mallorca. Hij leidt een armoedig bestaan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hij in Parijs. Het Nederlands Consulaat erkent hem niet als kunstenaar en beschouwt hem als armlastig. Hij eet van de volksgaarkeuken en als iemand hem vraagt waar hij verder van leeft, zegt hij: ´Van mijn vrienden´. Tot die vrienden behoort de auteur Samuel Becket - in 1969 onderscheiden met de Nobelprijs voor literatuur - die na de oorlog met artikelen over het werk van Bram van Velde bijdroeg tot diens latere roem. Maar hoewel hij na de bevrijding van Frankrijk enkele tentoonstellingen en een vijfjarig contract met Galerie Maeght kreeg, bleef het succes vooralsnog uit.

Pas na de ontmoeting met Jacques Putman begon zijn ster te rijzen. Putman gaf de stoot tot het belangrijke lithografisch oeuvre van Bram van Velde. Sinds de jaren '60 van de vorige eeuw breidde de collectie zich regelmatig uit. Elke litho draagt het onmiskenbare stempel van de kunstenaar. Het centrale thema is een kleurig labyrint - een omlijnt web van mysterieuze wegen zonder begin en zonder eind.