Jan Commandeur Nederlands, 1954-2024

"Zoals de elementen de lichtheid of de zwaarte van een stemming kunnen bepalen, zo probeer ik steeds weer de natuur als metafoor te gebruiken voor mijn houding ten aanzien van mijn werk.

Ik kijk naar de natuur, ik 'schouw'. Dat levert een herinnering op, een herinneringsbeeld. Dat beeld in mijn herinnering is voor mij werkelijkheid, realiteit. Een herinnering aan een natuurbeeld wordt zo de maat van een nieuw schilderij. Ik probeer de poëzie te vangen van een helder moment, een moment dat gezien wordt, omdat het herkend wordt. Mooi of niet mooi.

Een donker bladerdek kan zo synoniem zijn met - een metafoor zijn voor - iets vergankelijks, iets sombers. Dit staat altijd in contrast met iets wat die houding weer kan versterken, in dit geval iets lichts dat het bladerdek door de tegenstelling meer karakter geeft.

De compositie is van groot belang en ontstaat pas na lang kijken. In dit proces moet het weerbarstige dat de natuur eigen is, overwonnen worden. En olieverf is, als moeilijk materiaal om mee te werken, daarbij voor mij een natuurlijke partner. Als het beeld eenmaal staat, heeft het schilderij daardoor ook de glans die het toekomt.

De collages combineren de zo geschilderde realiteit met delen van foto's die op een andere manier een andere realiteit laten zien. En in dat contrast het geschilderde beeld versterken."

------

In 1981 krijgt Jan Commandeur (1954-2024) de Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst toegewezen en kort daarna volgen al de eerste tentoonstellingen in het Stedelijk Museum Amsterdam (1982) en het Van Abbemuseum Eindhoven (1985). Kort tevoren heeft hij zijn opleiding afgerond aan de Ateliers in Haarlem. Zijn schilderijen worden getoond in gerenommeerde galeries als Art & Project en Collection d'Art en na de sluiting van deze laatste bij BorzoGallery.

In al die jaren sindsdien is het landschap de onuitputtelijke bron van zijn schilderkunst gebleven en zijn olieverf en gouache de mediums waarmee hij zijn expressionistische visie op dat landschap uitdrukt. Enkele jaren geleden ontdekt Jan Commandeur de fotografie als middel om zijn artistieke expressie vorm te geven. Het begon met een vaas uitgebloeide tulpen, waarvan de afgevallen blaadjes een 'random' compositie vormden op tafel. Fotografisch dit stilleven vastgelegd, zag de schilder de mogelijkheden en kansen van een verdere studie met behulp van de fotografie. Niet als hulpmiddel of voorstudie voor een schilderij, maar als zelfstandige beeldvormer in handen van de kunstenaar. Zo ontstaan naar de natuur volkomen abstracte composities, zoals Commandeur ook als schilder steeds de abstractie nastreeft en bereikt door zich te verdiepen in het landschap.