Corrie de Boer Nederlands, 1932-2023

Corrie de Boer (*1932) woont en werkt in Amsterdam. Ze is opgeleid aan de afdeling textiele vormgeving van de Rietveldacademie in Amsterdam en begin jaren zeventig bekend geworden met haar in hagelwit linnen uitgevoerde reliëfs. Horizontale en verticale plooien zorgen voor een spanning, die zich soms ontlaadt in diagonalen, vierkanten of cirkels. Hoewel het werk er zeer eenvoudig uitziet, alsof het spelenderwijs is ontstaan, gaat Corrie de Boer altijd uit van een vooraf gemaakte schets, waarin dagenlange voorbereiding zit. De eigenlijke vervaardiging van het werk is een enorm karwei, maar dit urenlange borduren in rechte lijnen is een noodzakelijk onderdeel van haar kunstenaarschap. Zelf zegt de Boer over haar reliëfs en textielwerken het volgende:

'Er bestaat bij mij een soort haat-liefde verhouding ten opzichte van textiel. Enerzijds houd ik van het materiaal en word ik erdoor gefascineerd, anderzijds wijs ik het af als beeldmateriaal, omdat het vaak door zijn bijzondere eigenschappen, voortkomend uit zijn functie, al een eigen waarde heeft. De chaos daarin te ordenen, of de werkelijkheid te abstraheren, is een proces dat mij al jarenlang bezighoudt. Door de keuze van het witte kerklinnen heb ik het materiaal tot een minimum teruggebracht om van daaruit een eigen beeld op te bouwen. Dat beeld is voor mij ontstaan uit het thema 'boom' (verticaal) en 'landschap' (horizontaal). De twee gegevens verticaal en horizontaal zijn beeldbepalend geworden voor de witte reliëfs. Er ontstonden drie verschillende categorieën, die toch weer verrassend veel met elkaar te maken hebben, namelijk structuur, geometrie en het anekdotische (reminiscenties aan boom of landschap).'

Begin jaren tachtig richt Corrie de Boer zich vooral op tekenen. De aankoop van een bijzondere elipsvormige steen uit India, de lingam, in India het symbool voor het universum en de erotiek, was aanleiding voor de reeks grote werken die de titel "Lingam" dragen: ovale vormen opgebouwd uit geconcentreerde sobere tekens, in één heftige, maar beheerste beweging aangebracht. Het tekenen vormt vanaf midden jaren tachtig de basis van haar werk. Het ene moment op transparant papier, het andere met behulp van bestaande kaarten en collages.