Ad Dekkers Nederlands, 1938-1974

Tijdens zijn opleiding aan de Rotterdamse Academie raakte Dekkers (1938-1974) gefascineerd door het werk van Mondriaan, Ben Nicholson en Hans Arp. De beeldtaal van deze kunstenaars zou de levenslange leidraad blijven in Dekkers' oeuvre. In zijn woonplaats Gorinchem raakte hij bevriend met zijn plaatsgenoten Peter Struycken en Jan van Munster. In 1962 ontmoette hij Joost Baljeu en publiceerde in diens tijdschrift 'Structure'.

Zijn werk bleef niet ongezien. Exposities in de galerie van Riekje Swart in Amsterdam gaven hem grotere bekendheid en via de directeur van het Van Abbemuseum, Jean Leering, werd hij uitgenodigd voor diverse grote buitenlandse tentoonstellingen. Daaronder de Biënnale van São Paulo in 1967 (samen met Jan Schoonhoven en Peter Struycken) en in 1968 de Documenta IV in Kassel (in één zaal met Elsworth Kelly).

Zijn fascinatie voor de getekende lijn voerde hem naar het verkennen van de derde dimensie ervan, die hij bereikte door zaagsneden aan te brengen in perfect gladde panelen of door panelen in een bepaald patroon op elkaar te monteren. De ultieme zoektocht naar eenvoud, helderheid en symboliek kenmerkt het minimalistische oeuvre van Ad Dekkers.