De galerie van... Paul van Rosmalen in gesprek met Gallery Viewer

In de rubriek 'De galerie van' laat Gallery Viewer een keur aan galeriehouders uit Nederland en België aan het woord: hoe (en wanneer) zijn ze hun galerie gestart, wat is er sindsdien allemaal veranderd in de kunstwereld, wat is hun profiel, wat verzamelen ze zelf, en wat is de impact van Corona op hun galerie?

 

Heeft u kunst van huis uit meegekregen?
Dat kun je wel zeggen. De geschiedenis van Borzo gaat bijna 200 jaar terug, toen de Italiaan Joseph Borzo zich in 's-Hertogenbosch vestigde. Mijn grootvader nam in 1924 deze zaak over en ik ben inmiddels de derde generatie Van Rosmalen in de kunsthandel. Al sinds mijn prilste jeugd ging het thuis over kunst, hoewel daarnaast ook het zakelijke 'wel en wee' van een gewoon middenstandsgezin een even belangrijke factor was in de gesprekken die ik als kind aan tafel heb opgevangen.


Art Basel Solo Jan Schoonhoven, 2013 

 

Hoe bent u in aanraking gekomen met de kunstwereld?
Dat was een even vanzelfsprekende als onvermijdelijke aanraking. In het ouderlijk huis ging het zelden ergens anders over, waarbij het niet alleen bij de beeldende kunst bleef, maar evenzeer architectuur en muziek onderwerp van gesprek en beleving waren in 'huize Van Rosmalen'. Museumbezoek hoorde daar uiteraard bij, hoewel de mobiliteit in de jaren vijftig en zestig nog lang niet zo vanzelfsprekend waren als nu. Een bezoek aan bijvoorbeeld het Kröller-Müller Museum was een favoriet zondags uitje, gecombineerd met wandelen en 'bomen klimmen' in de bossen van de Hoge Veluwe. Als jongetje van een jaar of tien herinner ik me nog heel goed mijn confrontatie met - en bewondering voor - het grote houten paard met ruiter van Marino Marini, misschien wel mijn eerste bewuste kennismaking met moderne kunst. Een soortgelijke ervaring herinner ik me bij een bezoek met mijn vader aan het Stedelijk Museum bij het zien van 'The Beanery' van Edward Kienholz, dat toen net door het museum was verworven.



Masha Trebukova schildert Paul, 2015

 

Wat was uw eerste betrekking in een galerie? Of bent u gelijk zelf een galerie gestart?
Als vakantiewerk heb ik leren passe-partouts snijden in de lijstenmakerij die toen nog aan de kunsthandel was verbonden. Maar serieuzer werd het pas toen ik na de HBS in Amsterdam als werkstudent ging meedraaien bij het veilinghuis Mak van Waay, later overgegaan in Sotheby's. Pas een jaar of tien later, eind jaren zeventig, ben ik 'naar huis' gegaan nadat mijn vader mij eindelijk had weten over te halen bij hem in de zaak te komen. De bijna tien jaar ervaring bij Mak van Waay / Sotheby's is van doorslaggevende betekenis geweest in mijn 'kunstopvoeding'.

 

Expo Masha Trebukova, 2016 

 

Hoe zou u het profiel van uw galerie willen omschrijven?
Het contrast tussen Kunsthandel Borzo uit 's-Hertogenbosch en de daaruit voortgekomen BorzoGallery in Amsterdam is groot, hoewel het voor mij een vrij logische ontwikkeling was. 


Opgegroeid tussen de Haagse School van Mesdag en Maris, heb ik na de overname van de zaak van mijn vader in 1987 vrij consequent de bakens verzet naar de moderne en hedendaagse kunst. Het 'profiel' van Borzo blijft niettemin dat van een galerie waarin met respect naar het verleden wordt gekeken en waar de kunstgeschiedenis een buitengewoon belangrijke leidraad vormt waarop de hedendaagse kunst is gestoeld. In 2005 zijn wij met de galerie verhuisd naar Amsterdam, en sinds twee maanden zijn wij gevestigd op een nieuwe locatie, aan de Keizersgracht 321.



Frieze Masters London, solo Carel Visser, 2018

 

Wat vindt u het mooiste aspect van het vak galeriehouder?
Galeriehouder zijn impliceert bijna per definitie de omgang met uitsluitend hedendaagse, jonge kunst, terwijl wij ons best doen de overgang van verleden naar heden zo drempelloos mogelijk te laten plaatsvinden. De kunstenaar van nu wordt gedragen op de schouders van zijn voorgangers, waarbij het spannend is te zien of die schouders een steun en houvast blijken of juist reden zijn om ervan af te springen en om een volstrekt nieuw pad te bewandelen.

 

In het Kröller-Müller Museum, 2019

 

Met welke galeries voelt u zich nationaal/internationaal verwant?
Ik heb grote bewondering voor collega's die in staat zijn jong talent te herkennen lang voordat dit talent tot wasdom is gekomen. Verwant voel ik me vooral met internationale galeries waar verleden en heden als een logische alliantie worden getoond.

In een ideale wereld: welke kunstenaar zou u het allerliefst vertegenwoordigen?
Ik zou graag atelierbezoeken willen brengen aan Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Giorgio Morandi en Marino Marini. Ik zou ook heel tevreden zijn te mogen bemiddelen bij een monumentale opdracht aan Tintoretto. Bij terugkomst uit Italië zou ik in Delft Johannes Vermeer en Jan Schoonhoven in hun ateliers willen bezoeken, waarna ik naar New York zou vliegen voor overleg met Mondriaan en Rothko, voor hun volgende tentoonstelling in Amsterdam. Daarna rijd ik door naar Long Island om te zien of de 'Rosy Fingered Dawn at Louse Point' van Willem de Kooning nog beschikbaar is…

 

TEFAF opbouw, 2019 

 

Wat is er veranderd in de kunstwereld sinds u uw eerste stappen zette?
In een volwassen leven van meer dan vijftig jaar in dit vak is er uiteraard veel veranderd. De kunstwereld is internationaler geworden, zakelijker en sterk competitief, helaas ook speculatiever. Met de komst van vele duizenden nieuwe kunstenaars is het vooral voor hen steeds moeilijker geworden hun passie en roeping te blijven volgen, waar de groei van kunstkopers is achtergebleven bij het aanbod. Digitalisering en online presentatie zijn even nieuwe als onvermijdelijke aspecten in de kunstwereld. Te hopen valt dat de kunst en de beleving ervan minder vluchtig blijken dan de snelheid waarmee de nieuwe media aan ons voorbij snellen. Daarentegen bieden de nieuwe media de ongekende mogelijkheid snel en goed te acteren in het bereiken en informeren van klanten en grote groepen cultuurliefhebbers.

 

Atelierbezoek Mark Brusse, Parijs, 2021

 

Wat/wie verzamelt u zelf?
Met enkele werken van de kunstenaars hierboven zou ik heel gelukkig zijn, maar aangezien dat een utopie blijft, ben ik heel blij af en toe een tekening voor mijzelf te kunnen houden. Nog afgezien van het feit dat de meeste werken mijn budget te boven gaan, wil ik bovendien geen concurrent van onze klanten zijn. Wie weet zal ooit blijken dat 'winkeldochters' de kern van onze verzameling hebben gevormd.

 

Heeft Corona uw denken over de kunstwereld beïnvloed?
Zeker! Gedwongen sluiting en de afwezigheid van nationale en internationale kunstbeurzen heeft ons afgesneden van waardevolle contacten met onze klanten. Geen enkele virtuele ontmoeting en geen enkele digitale afbeelding kan de fysieke confrontatie met een kunstwerk vervangen, zoals evenmin het 'opzetten van een dvd-tje' ook maar in de buurt kan komen van een echte theater- of concertervaring. Juist het ontbreken van deze 'echte' belevingen heeft de overtuiging alleen maar bevestigd en versterkt dat een wereld waarin kunst en cultuur onder druk staan in dat opzicht bepaald een armoedige is.

 


Borzo team voor het nieuwe adres Keizersgracht 321

 

Het volledige artikel is ook online te vinden op de website van Gallery Viewer.

December 24, 2021